Hybridity in Anthony Neilson’s Realism and Narrative

Yazar, yönetmen, oyuncular, dekor ve kostüm sanatçıları, müzisyenler, dansçılar, ışıklandırma uzmanı; kısaca sahne önü arkası teknik ekibin ortak çabalarının bir ürünü olan tiyatro, özü gereği melez sanattır. Tiyatro, doğuşundan bugüne türler sanatlar arası alışverişlerde bulunarak her çağın teknolojisinden faydalanarak medyalar sanat olma özelliğini korumaktadır. Ancak tiyatronun melezliği neredeyse yirminci yüzyıla kadar ciddi araştırma tartışma konusu yapılmamıştır. Son on beş yılda ise Hans-Thies Lehmann, Patrice Pavis, Gerda Poschmann, Andy Lavender, Jean Pierre Sarrazac Erika Fischer-Lichte gibi isimlerin öncülüğünde melezliğinin üretimlerde öne çıkan melezlemelerin tiyatro performans çalışmalarında kuramsal olarak çalışılmaya tartışılmaya başlandığı görülmektedir. Bu çalışma doğasını geçmiş günümüz perspektifinden İngiliz tiyatrosunda önemli yere sahip oyun yazarı Anthony Neilson’ın Realism/Gerçekçilik (2006) Narrative/Anlatı (2013) adlı iki oyunu üzerinden örneklerle açıklanmayı amaçlamaktadır.